frá Korallbruni

Anna Malan Jógvansdóttir

eg lovi tað
leggur tú mín skølt
móti oyranum
hoyrir tú havið suða

 

           
*
 
havið: „lat mín sjóráma draga teg“
 
           

*

eg leggi klæðini
pent í ein bunka
 
           

*
 
fóturin
hellan
møtast hvast
eg gangi
út til kantin
 
havið: „deyðin er sukurtarasøtur“
 
           

*
 
eg síggi havið streyma
sum blóðið
gjøgnum
bláu æðrarnar
undir hvítu húðini
 
 
havið: „eg svimji í tær tí mást tú eisini svimja í mær“
 
           

*
 
skil tað
eg eri noydd

 
           

*
 
mín sveitti luktar salt
míni tár smakka salt
 
           

*
 
havið:
„hoyr mítt váta ljóð
saltblóðið
tá hjartað dukar“
 
           

*
 
tí kasti eg meg útí nú
 
           

*
 
mín kroppur
sker
gjøgnum
skorpuna
 
           

*
 
sveimi í tí blábleika
 
           

*
 
deyðin er vakurt
brúntarabrim
fingratarin kínur
eymt
 
           

*
 
inntil kuldin kroystir húðina
gøgnini hveppast við
tá aldan
syftir meg
móti grótinum
 
           

*
 
at drukna
er tann róligasti deyðin
segði havið mær
 
           

*
 
tað
var
lygn
 
      
     
*
 
ræðslusligin svimji eg
móti landi
bori neglirnar í helluna
grótið sker
fingrarnar
blóðið rennur
seigliga eftir dimmsvørtum
meðan
eg missi festið
 
           

*
  
søkki
náðileyst
longur
og
longur
vekk
frá
sólargeislunum
 
           

*
 
liggi á botninum
húðin íshvít
blóðsár
eygini stara
blátóm
 
           

*
 
eg
eri
purpur
 
mítt
blóð
og
havið
 
eg
eri
purpur
 
           

*
 
grønbrúnir krabbar savnast
seta klørnar
í kalda kjøtið
kveyla
bróstkassan opnan
 
           

*
 
gággurnar fáa tevið av mær
skríða gjøgnum bróstkassan
eta hold á seg av mínum blánaða vødda
 
eg
eri
hvít
 
slímutur snigil
undir
hjartaskalinum
 
eg
eri
hvít
           
mítt hjarta
ber beinagrindina
uttaná